-
1 strącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• лишить• лишиться• недослышать• потерять• прозевать• проиграть• проигрывать• промахнуться• терять• утерять• утратить* * *strac|ić\stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;\stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;
\stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;\stracić przytomność лишиться чувств;
потерять сознание;\stracić życie погибнуть;
2. растратить, промотать;\stracić pieniądze растратить деньги;
3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;
\stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;\stracić na sile ослабеть;
ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен
* * *strącę, strącony сов.1) сбить, сшиби́тьstrącić poprzeczkę — спорт. сбить пла́нку ( при прыжке)
2) столкну́ть; сбро́ситьstrącić szklankę ze stołu — сбро́сить стака́н со стола́
strącić kogoś ze schodów — столкну́ть кого́-л. с ле́стницы
3) вы́честьstrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты
4) хим. осади́ть•- strącić z piedestału -
2 piedestał
-łu, -ły; loc sg -le; m* * *mipedestal; postawić kogoś na piedestale put l. set sb on a pedestal; spaść z piedestału fall off the l. one's pedestal; strącić kogoś z piedestału knock sb off his/her pedestal.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > piedestał
См. также в других словарях:
strącić — kogoś z obłoków (na ziemię) «przywołać kogoś do rzeczywistości, przywrócić komuś (rozmarzonemu) realny obraz sytuacji» Strącić kogoś, coś z piedestału zob. piedestał 3 … Słownik frazeologiczny
strącać — Strącić kogoś z obłoków (na ziemię) «przywołać kogoś do rzeczywistości, przywrócić komuś (rozmarzonemu) realny obraz sytuacji» Strącić kogoś, coś z piedestału zob. piedestał 3 … Słownik frazeologiczny
piedestał — 1. Postawić, stawiać kogoś, coś na piedestale; wynieść kogoś, coś na piedestał «obdarzyć, obdarzać kogoś, coś wielkim szacunkiem, przypisać, przypisywać komuś wielkie zalety, zasługi, uznać, uznawać wielką wartość czegoś»: Mój ojciec był… … Słownik frazeologiczny
spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… … Słownik języka polskiego
piedestał — m IV, D. u, Ms. piedestałale; lm M. y «podstawa, na której ustawiane są: pomnik, popiersie, kolumna; postument, cokół» ◊ Postawić kogoś na piedestale «przypisać komuś wielkie cnoty, zalety, zasługi; ocenić kogoś wysoko» ◊ Spaść z piedestału… … Słownik języka polskiego